متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

زمینه و هدف: استفاده از مواد ضدمیکروبی با پایه گیاهی می تواند در کنترل بیماری های انسانی، نقش مفیدی ایفا کند. در همین راستا، این پژوهش با هدف بررسی خواص ضدمیکروبی گیاه کنگرفرنگی بر پنج گونه پاتوژن انسانی شامل: اشرشیاکلی، استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس سرئوس، سالمونلا تیفی و کاندیدا آلبیکنس انجام شد.روش بررسی: در این پژوهش آزمایشگاهی از روش چاهک در آگار جهت بررسی قطر هاله عدم رشد، روش پور پلیت جهت اندازه گیری حساسیت سویه های بیماری زا نسبت به عصاره و از سه روش ماکرودایلوشن براث، میکرودایلوشن براث و معرف تری فنیل تترازولیوم کلراید جهت اندازه گیری حداقل غلظت مهارکننده رشد و حداقل غلظت کشندگی استفاده شد.یافته ها: در این مطالعه، بیشترین قطر هاله عدم رشد عصاره های آبی و اتانولی کنگرفرنگی در غلظت 800 میلی گرم بر میلی لیتر مربوط به باکتری استافیلوکوکوس اورئوس و مخمر کاندیدا آلبیکنس و کمترین قطر هاله مربوط به باکتری سالمونلا تیفی گزارش شد. نتایج حاصل از MIC عصاره آبی کنگرفرنگی برای سالمونلا تیفی، اشرشیاکلی، استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس سرئوس، کاندیدا آلبیکنس به ترتیب 256، 32، 64، 64 و 32 میلی گرم بر میلی لیتر و برای عصاره اتانولی به ترتیب برابر با 128، 32، 16، 16 و 16 میلی گرم برمیلی لیتر بود. حداقل غلظت کشندگی عصاره های کنگرفرنگی برابر یا بزرگتر از حداقل غلظت مهارکنندگی بود.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد گیاه کنگرفرنگی می تواند به عنوان گیاهی ارزشمند در جهت مقابله با بیماری های عفونی درنظر گرفته شود، زیرا اثرات ضدمیکروبی قابل ملاحظه ای، به خصوص بر باکتری های گرم مثبت و مخمر کاندیدا آلبیکنس نشان داد.

در این تحقیق با استفاده از آلوکسان منوهیدرات، شرایطی مشابه با دیابت نوع اول انسانی به صورت آزمایشگاهی در رت ها ایجاد شد. سپس تاثیر عصاره های هیدروالکلی شوید و کنگرفرنگی بر فاکتورهای بیوشیمیایی نظیر گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، VLDL-C،HDL-C  و LDL-C مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. به این منظور از 25 رت نر بالغ در محدوده وزنی 250-200 گرم در پنج گروه پنج تایی استفاده شد. به رت های گروه شاهد، هم حجم مواد تزریقی سرم فیزیولوژی تزریق شد. رت های گروه دوم، با تزریق آلوکسان منوهیدرات با دوز 120 mg/kgbw دیابتی شدند. گروه سوم، علاوه بر تیمار مشابه گروه دوم، گلی بنکلامید با دوز  0.5 mg/kgbwدریافت نمودند. به رت های دیابتی شده در گروههای چهارم و پنجم، به ترتیب عصاره های هیدروالکلی شوید و کنگرفرنگی با دوز300 mg/kgbw تزریق گردید. تجویز مواد به صورت تزریق درون صفاقی انجام پذیرفت. بعد از آخرین تزریق، از قلب رت ها خون گیری به عمل آمد و غلظت فاکتورهای سرمی به روش آنزیمی اندازه گیری شد. بر اساس نتایج به دست آمده، عصاره های هیدروالکلی شوید و کنگرفرنگی میزان گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، VLDL-C و LDL-C را نسبت به گروه دیابتی به طور معنی داری کاهش می دهند (p<0.05). چنانچه در مورد HDL-C نیز افزایش معنی داری را سبب می شوند (p<0.05). نتایج بررسی فاکتورهای سرمی عملکرد بهتر عصاره شوید نسبت به عصاره کنگرفرنگی را نشان می دهد. همچنین اثر عصاره ها بر فاکتورهای بیوشیمیایی مورد نظر، در حد گلی بنکلامید بود. با توجه به این مطلب که گیاهان دارویی نسبت به داروهای شیمیایی اثرهای جانبی کمتری دارند، می توان با انجام تحقیقات بیشتر در زمینه اثر بالینی عصاره ها از آنها به عنوان جایگزین های شایسته داروهای شیمیایی استفاده نمود.

مقدمه: کنگرفرنگی با نام علمیCynara scolymus L. ، گیاهی از خانواده کاسنی (Compositae) است. در این تحقیق تاثیر عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی بر میزان گلوکز، لیپیدها و لیپوپروتیین های سرمی و پیشگیری از بروز دیابت نوع یک مورد بررسی قرار گرفت.روش ها: در این تحقیق از 20 رت نر بالغ به وزن متوسط 250-200 گرم در چهار گروه پنج تایی استفاده شد. رت های گروه شاهد سرم فیزیولوژی دریافت نمودند. گروه دوم (دیابتی شده)، آلوکسان منوهیدرات به میزان 120 mg/kg/bw دریافت نمودند. گروه سوم (دیابتی شده+گلی بن کلامید)، علاوه بر تیمار مشابه گروه دوم، گلی بن کلامید با دوز mg/kgbw 0.5 دریافت نمودند. گروه چهارم (آلوکسان منوهیدرات+کنگرفرنگی)، آلوکسان منوهیدرات را با دوز120 mg/kgbw  همراه با عصاره هیدروالکلی کنگر فرنگی با دوز300 mg/kgbw  به صورت هم زمان دریافت نمودند. تجویز مواد در همه گروه ها به صورت تزریق داخل صفاقی انجام گرفت. 48 ساعت بعد از آخرین تزریق، از قلب رت ها خون گیری به عمل آمد و فاکتورهای سرمی مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج به دست آمده، کاهش معنی دار میزان گلوکز، کلسترول تام، تری گلیسرید، VLDL و LDL را در گروه تحت تیمار هم زمان عصاره و آلوکسان منو هیدرات نسبت به گروه دیابتی شده نشان داد (P<0.05). همچنین در مورد میزان HDL نیز افزایش معنی داری مشاهده گردید (P<0.05). عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی نتوانست میزان قند خون را در حد داروی شیمیایی گلی بن کلامید کاهش دهد (P<0.05)، اما در اثر بر سایر عوامل در حد گلی بن کلامید عمل نموده است.نتیجه گیری: کنگرفرنگی حاوی ترکیبات آنتی اکسیدان است که با اثر حفاظتی بر سلول های بتا، در مقابل آلوکسان عمل می کند. این تحقیق نشان داد که عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی می تواند در پیشگیری از بروز دیابت نوع یک موثر باشد.

کنگرفرنگی با نام علمی Cynara scolymus L. گیاهی از خانواده کاسنی (Compositae) است. در این تحقیق تاثیر عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی بر میزان گلوکز، لیپیدها و لیپوپروتئینهای سرمی در رت های دیابتی شده با آلوکسان منوهیدرات مورد بررسی قرار گرفت. همچنین اثر عصاره بر بافت پانکراس آسیب دیده بررسی شد و با داروی شیمیایی گلی بنکلامید مقایسه گردید. به این منظور از 20 رت نز بالغ به وزن متوسط 250-200 گرم در چهار گروه پنج تایی استفاده شد. به رت های گروه شاهد، هم حجم مواد تزریقی سرم فیزیولوژی تزریق گردید. رت های گروه دوم با دریافت آلوکسان منوهیدرات به میزان 120 mg/kg/bw دیابتی شدند. گروه سوم علاوه بر تیمار مشابه گروه دوم، گلی بنکلامید با دوز 0.5 mg/kgbw دریافت نمودند. گروه چهارم بعد از دیابتی شدن، عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی با دوز 300 mg/kgbw دریافت نمودند. تجویز مواد در همه گروهها به صورت تزریق داخل صفاقی انجام گرفت. نتایج آنالیز آماری نشان داد که عصاره کنگرفرنگی میزان گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، VLDL و LDL را نسبت به گروه دیابتی به طور معنی داری کاهش می دهد و در مورد HDL نیز افزایش معنی داری را سبب می شود (p<0.05). همچنین کنگرفرنگی میزان گلوکز را در حد گروه گلی بنکلامید کاهش داده است، اما در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معنی داری دارد. اثر این گیاه بر سایر فاکتورهای مورد بررسی در حد گروه گلی بنکلامید و گروه شاهد می باشد (p>0.05). نتایج مطالعات بافت شناسی، موید این بخش است. بر اساس نتایج بافت شناسی، عصاره تاثیر معنی داری در افزایش اندازه جزایر پانکراسی، تعداد سلولهای جزایر و میزان تکثیر سلولی نسبت به گروه دیابتی داشته است. این تحقیق نشان داد که عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی، تاثیر قابل توجهی در کاهش قند خون، لیپیدها و لیپوپروتئین های سرمی در موشهای صحرایی دیابتی شده دارد. همچنین عصاره در بازسازی بافت پانکراس آسیب دیده موثر بوده است.

کنگرفرنگی Cynara scolymus L. گیاهی از خانواده کاسنی (Compositae) است که در طب گیاهی استفاده می شود. در این مطالعه تاثیر عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی بر میزان گلوکز، لیپیدها و لیپوپروتئینهای سرمی در رتهای دیابتی شده با آلوکسان منوهیدرات مورد بررسی قرار گرفت و با داروی ضد دیابتی گلی بنکلامید مقایسه شد. مطالعات بافت شناسی پانکراس نیز انجام گردید. به منظور انجام این مطالعه از 20 رت نر نژاد ویستار بالغ در چهار گروه پنج تایی استفاده شد. به رتهای گروه اول به عنوان گروه شاهد تنها سرم فیزیولوژی تزریق گردید. گروه دوم با دریافت آلوکسان منوهیدرات به میزان 20mg/kg دیابتی شدند. گروههای سوم و چهارم بعد از دیابتی شدن به ترتیب داروی گلی بنکلامید با دوز 0.5mg/kg و عصاره هیدروالکلی کنگر فرنگی با دوز 300mg/kg دریافت نمودند. 48 ساعت پس از آخرین تزریق خونگیری از قلب انجام گرفت و میزان فاکتورهای سرمی اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که عصاره هیدروالکلی کنگر فرنگی میزان گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، VLDL و LDL را نسبت به گروه دیابتی به طور معنی داری کاهش داده است و میزان HDL افزایش معنی داری را نشان می دهد (p<0.05). تفاوت میان گروه سوم و چهارم معنی دار نمی باشد و نتایج نشان می دهد که تاثیر عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی در حد داروی گلی بنکلامید می باشد. بر اساس نتایج بافت شناسی نیز عصاره تاثیر معنی داری در افزایش اندازه جزایر پانکراسی، تکثیر سلولی و تعداد سلولها در این جزایر نسبت به گروه دیابتی داشته است. با توجه به نتایج به دست آمده عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی تاثیر قابل توجهی در کاهش قند خون، لیپیدها و لیپوپروتئینهای سرمی در رتهای دیابتی شده دارد و همچنین این عصاره می تواند در بازسازی بافت پانکراس آسیب دیده موثر باشد. بنابر این می توان اظهار کرد که عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی دارای اثرات ضد دیابتی می باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

تأثیر گیاه دارویی کنگر فرنگی بر بروز عارضه آسیت، فشار خون سیستولیک و پارامترهای خونی جوجه های گوشتی در شرایط استرس سرمایی با استفاده از 400 جوجه سویه تجاری راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، چهار تکرار و 20 جوجه یک روزه مطالعه شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد (بدون افزودنی)، جیره حاوی 0015/0 درصد آنتی بیوتیک (ویرجینیامایسین)، جیره حاوی 2/0 درصد پودر آسپرین و جیره های حاوی یک و دو درصد پودر کنگر فرنگی بودند. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که پرندگانی که با جیره های حاوی کنگر فرنگی تغذیه شدند مصرف خوراک و افزایش وزن بیشتر و ضریب تبدیل بهتری نسبت به سایر تیمارها در شرایط استرس سرمایی داشتند (05/0>P). فشار خون سیستولیک، تعداد گلبول های قرمز خون، کل تلفات و درصد تلفات ناشی از آسیت در پرندگانی که با جیره های حاوی کنگر فرنگی تغذیه شدند کمتر از شاهد بود (05/0>P). افزودن آنتی بیوتیک و آسپرین به جیره تأثیری بر عملکرد نداشت (05/0P). بطور کلی استفاده از کنگر فرنگی تا سطح دو درصد جیره در شرایط استرس سرمایی، ضمن بهبود عملکرد، تلفات ناشی از آسیت در جوجه ها را کاهش می دهد.

این پژوهش باهدف بررسی اثر افزودن سطوح مختلف دانه جو آسیاب شده بر ترکیب شیمیایی، فراسنجه های تخمیری و مولفههای تولید گاز سیلاژ کنگرفرنگی در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. بدین منظور، پس از خرد کردن علوفه کنگرفرنگی، دانه جو آسیاب شده در سطوح صفر، 5 و 10 درصد به علوفه کنگرفرنگی اضافه و به مدت 60 روز در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار سیلو شد. علوفه ذرت نیز با همین شرایط ولی بدون افزودنی سیلو شد. ترکیب شیمیایی، فراسنجه های تولیدگاز، غلظت نیتروژن آمونیاکی،pH و ظرفیت بافری سیلاژها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که با افزایش سطح دانه جو آسیاب شده ، ماده خشک و عصاره اتری سیلاژ کنگرفرنگی افزایش و مقدار پروتئین و الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی آن کاهش یافت. سیلاژ ذرت کمترین میزان pH و بیشترین نمره فلیگ را در مقایسه با سایر سیلاژها داشت و با افزودن دانه جو آسیاب شده به سیلاژ کنگرفرنگی به طور معنی داری pH و غلظت نیتروژن آمونیاکی کاهش یافت. میزان پساب با افزایش دانه جو آسیاب شده به سیلاژ کنگرفرنگی به طور معنی داری کاهش یافت. کربوهیدرات محلول در آب و ضریب تخمیر در سیلوی کنگرفرنگی بدون افزودنی دارای کمترین مقدار بود. در بین سیلاژهای کنگر فرنگی، سیلاژ دارای 10 درصد دانه جو آسیاب شده بیشترین حجم تولید گاز، پتانسیل تولید گاز، انرژی قابل متابولیسم و کمترین عامل تفکیک را داشت. نتایج نشان داد که استفاده از دانه جو آسیاب شده تا سطح 10 درصد فراسنجه های تخمیر در سیلاژ کنگرفرنگی را بهبود می بخشد.

در سال های اخیر استفاده از آنتی اکسیدان های سنتزی به علت سمی و سرطان زا بودن و محصولات تجزیه ای حاصل از آنها محدود شده است. بنابراین مطالعات به منظور یافتن ترکیبات جدید با منشاء گیـاهی مؤثر در درمـان، کاهش و پیشگیری از اثرات اکسیداتیو در زمینه های مختلف مورد توجه محققان قرار گرفته است. در این پژوهش به بررسی اثر پرتوتابی بر میزان محتوای تام فنولی با استفاده از واکنشگر فولین- سیوکالتیو در طول موج 263 نانومتر و درصد مهارکنندگی رادیکال آزاد با آزمون های DPPH و ABTS عصاره های الکلی قسمت های مختلف گیاه خارمریم (Silybum marianum) پرداخته شده است. در مرحله اول عصاره الکلی از قسمت دانه، برگ و ساقه گیاه خارمریم تهیه و سپس پرتوتابی عصاره ها با دزهای 10، 20 و 30 کیلوگری پرتو گاما انجام گردید. نتایج حاصل از آزمون های مهارکنندگی رادیکال آزاد عصاره دانه نسبت به برگ و ساقه گیاه خارمریم و همچنین عصاره های پرتوتابی شده با دز 20 کیلوگری در تمام قسمت ها نسبت به سایر دزها، محتوای تام فنولی و فعالیت آنتی اکسیدانی بیشتر نشان دادند (05/0 > P). بنابراین با در نظر گرفتن اثرات منفی آنتی اکسیدان های سنتزی و نیز با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق می توان پیشنهاد داد که پرتوفرآوری عصاره الکلی گیاه خارمریم با دز 20 کیلوگری پرتو گاما می تواند علاوه بر بهبود و افزایش میزان آنتی اکسیدانی این گیاه، به عنوان یک افزودنی خوراکی کاربردی برای پرورش آبزیان، یک استراتژی امیدوارکننده برای محافظت از آنها در برابر استرس اکسیداتیو و التهاب ناشی از رژیم غذایی پرچرب خواهد بود.